هزار و دویست و نود و چهار شب

چهارشنبه شب مادر خانم تماس گرفت با فرزندانش و گفت نیان خونمون الکی گفت پنجشنبه خونه نیستیم.

بخاطر وجود رادیو اکتیو در بدن بیمار و اسیبی که به اطرافیان میزنه باید فاصله 3 متری با بقیه داشته باشه و خانم باردار و بچه های کوچیک و اشخاصی که زود بیمار میشند نباید توی یه اتاق با هم باشند. ما هم که خانم باردار و بچه کوچیک داریم! مادر خانم گفت دوست نداره بهشون بگه رفته دکتر و به قول خودش دروغ مصلحتی بود. بنظر من دروغ ، دروغه! کار اشتباه ربطی به مصلحت نداره.

پنجشنبه هیچکس نیومد. حضرت پدر صبح رفت کارگاه برادر بعد از ظهر اومد خونه و شب رفت هیئت. مادر خانم استراحت کرد و مایعات زیاد نوشید. کلی اب میوه و اب هویج گرفتم. یکم زبان خوندم. فیلم دیدم. فیلم دانلود کردم. موسیقی گوش دادم.

جمعه صبح حضرت پدر رفت بیرون شهرو غروب برگشت. خواهری اومد با یکی از بچه ها. برادر قرار بود بیاند اما براشون مهمان اومد نیومدند. اون یکی خواهری هم نیومد. با برج هیجان و کارت ( یه بازی مسخره بچه گانه ) بازی کردیم با خواهرزاده و خواهری.

شب رفتیم خونه مادر بزرگ فکر میکردم فقط خانواده خودمون هستیم رسیدیم جلوی درشون دیدم ماشینای عموها هست. سه تا از عموها بودند. بقیه نبودند. اینقده بدم میاد نمیگند کیا دعوتند! اول دختر عمو گفت چه عجب دیدمت! بعد خانم عمو این حرفو زد! مادر بزرگ طبق معمول به رنگ لباسام گیر داد همیشه از اینکه رنگ سفید میپوشم ناراحته و جمله تکراریش اینه : باز که سفید پوشیدی! نگفتم هیچوقت سفید نپوش! ( شانس گرفت عمه خانم نبود وگرنه تا اخر شب مدام میگفت شیربرنج! ) بعد دختر عموی دیگه گفت وای باورم نمیشه اومدی! بعد خانم عمو گفت معلومه خیلی مادر بزرگت عزیزه که اومدی! بعد پسر عمو ( چهار ساله ) وقتی منو دید دوید اومد جلوی من ایستاد و زل زد بهم بعد با خجالت دستشو دراز کرد و دست داد و سلام کرد ، تا اخر شب هی نگام میکرد و لبخند میزد. اینقده بدم میاد از بچه ها!!! سعی میکردم نگاهش نکنم یا لبخند نزنم. خانم عمو گفت این بچه از تنها کسیکه خجالت میکشه شمایی. اگه خجالتش این بود پر رو بودنش چی میتونه باشه!!! مادر بزرگ لاغر شده بود!

اخر شب برگشتنا رفتیم طرقبه بستنی.

خانم ,مادر ,خواهری ,خونه ,مادر خانم ,مادر بزرگ ,خانم باردار منبع